A rocambolesca historia do solar do local (5)

Despois de todo o que fun debullando ao longo desta xeira de entradas, chega a proba palpable de que as cousas, polo motivo que fose, agora non é tempo de pedir responsabilidades, non se fixeron ben que se podía facer e seguramente, se se recapacitara, a comunidade houbese gañado moito máis do que perdeu. Descoñezo quen os asesorou, aínda que poría a man no lume, para que dúas semanas despois de celebrarse a asemblea que apunto aquí, a expropietaria fixese ante o mesmo notario o documento que aporto, para tratar de darlle un viso de legalidade, se era posible, ao documento de doazón. Isto explicaría porque non se nos denunciou, porque se o primeiro documento fose legal, como xa dixen, con todo o que fixeron constar na acta, a súa broma custaríanos moi cara.

Xa centrándome no local, as probas de que daquela non se construíu pola miña culpa están de novo nas actas. Isto é o que houbo. Non seria ata o 2 de outubro de 1994, cando volven a citalo noutra reunión da xunta reitora, aínda que fose en rogos e preguntas.

• 3º) Ruegos y preguntas. Los vocales piden que en la máxima brevedad posible, se pongan en marcha las obras del local social tal y como está aprobado. El presidente dice que él mientras no tenga la documentación legal que no puede hacer nada y eso que no dependía de él, si no del aparejador municipal.

Xa ben, oficialmente o problema non foi meu, nin de outros, como se nos achacou extraoficialmente daquela, e aínda hoxe en día achácanme unhas comuneiras. Esquezo de dicir que nesa época estaba emigrado, polo que pouco "poder" tiña para interporme á obra.

Outra proba máis de como dende o poder se poden manipulalas masas é que, segundo esta nova acta da xunta reitora do 5 de xaneiro de 1995, nin tiñan visado o proxecto, a pesares de que en de maio de 1994 dixéraselles que sen ese requisito non se podía obrar.

• Tercer punto: Aprobación por parte de los vocales para llevar la documentación del local social al Colegio de Arquitectos. A este punto todos los presentes dan su total conformidad.

Entenden agora a importancia de que as actas se expoñan publicamente! Por iso daquela as reclamaba con tanta insistencia, porque nelas estaba a verdade, aínda que fosen escritas pola parte interesada. Os ruxe-ruxe e os contos de taberna ademais de non ser fiables, fan moito dano como se demostrou. Mais debo dicir que no canto á información, recuncamos para atrás dende o meu frustrante paso pola secretaria. Polo menos neses dous anos os comuneiros sabiades o que debatiamos e aprobabamos nas reunións, tanto da xunta reitora, coma das asembleas xerais. Non me cansarei de dicilo, por Lei é obrigatorio dar lectura as actas da xunta reitora na primeira asemblea xeral que se celebre.

Até o final da lexislatura en agosto dese mesmo ano, celebráronse tres asembleas xerais e dúas da xunta reitora, e non se volve a mencionar o local. Polo tanto, que nesa lexislatura non puxesen a primeira pedra, queda probado nas actas que non foi por culpa dos críticos.

Tanto o tema da leira como o do local dou pe a un gastos, nuns casos reais e noutros superfluos, de un millón duascentas once mil trescentas cincuenta e seis pesetas (1.211.356). Moitos como digo, evitables, se se fixeran ben as cousas dende un principio, e menos mal, que como digo aquí, fomos quen de convencer aos comuneiros de que non tiñamos porque pagar esas 255.000 ptas a maiores aos xa propietarios da leira. En realidade esa considerable suma tivérona que pagar por darlle visos de doazón ao documento, en troques de compra-venda, que foi o que en realidade se fixera.

Agora ben, tamén descoñezo que outra chafullada fixo a actual xunta reitora, porque aínda non executaron a sentencia que obriga a expropietaria e á comunidade, ou sexa, ao presidente de quenda, a facelo documento de compra-venda, agora si, a favor da comunidade. Pero isto xa é outra cuestión que abordarei no seu momento.

Dietas e gastos dos que teño constancia que xerou a leira e o local ata o ano 1995. Os cobros polas dietas son en bruto, non por cada directivo.

23/01/93. Avisar a un vogal para comunicarlle unha saída: 1.000

25/01/93. Saída de catro directivos para permutar monte con (...) : 15.000
Taxi a Coruña: 17.500

27/01/93. Saída de dous directivos a xunto o topógrafo, para deslindar parcela de sete ferrados: 5.000

01/03/93. Saída dun directivo ao Son pola casa parroquial: 2.500

02/03/93. Saída de tres directivos a conseguir documentación do terreo de monte a cambio: 15.000
Taxi a Coruña: 16.500

10/03/93. Saída de dous directivos a consulta e redacción de documento publico por monte en permuta: 5.000
Avogado: 11.500
Taxi: 5.000

29/03/93. Saída ao notario: escriturar finca.
Pago realizada á dona: 851.000
Notario: 26.306
Xustificante de dous directivos: 15.000 *
Xustificante de dous directivos: 10.000 *
Xustificante de dous directivos: 5.000 *
Taxi ao Son: 4.000

31/03/93. Saída dous directivos a pasalo documento da leira á oficina liquidadora: 5.000 *
Rexistro da Propiedade (rexistrada en nome dos seis directivos): 130.200
Taxi a Noia: 6.000

06/04/93. Saída de dous directivos a solicitar permiso para construír o local: 15.000
Taxi a Coruña: 15.500

07/07/93. Saída dun directivo ao Son para falar co aparellador polos planos do local: 2.500

02/05/94. Saída de tres directivos para facer documento de achegamento con lindeiro: 15.000
Notario: 9.350
Taxi ao Son: 2.500

* Eses directivos eran os copropietarios da leira.

Dáse a paradoxa ou anécdota, de que cando se comprou a leira, ao seu carón ofertábase outra que tiña auga corrente, e rexeitouse. Pouco tempo despois comprouna un paisano se non me trabuco, por un millón de ptas, e logo uns veciños compráronlle a auga para servizo do cemiterio, agárrense os..., polo mesmo prezo. Máis tarde, nunha asemblea aprobouse aboarlle eses cartos aos veciños. Tempo despois a comunidade decideu comprar outra traída de auga, neste caso para o local. Sinceramente, a primeira auga daba servizo para o cemiterio e para o local, pero cando se vive por riba das posibilidades pasa o que pasa. Outra cousa era que a comunidade non lle reintegrase os cartos a eses veciños.