E SE ESA REUNIÓN (CLANDESTINA) FOI VERDADE? (1)

El juez Castro dice que un abogado de la Infanta le propuso una reunión «clandestina» antes de imputarla
La Fiscalía ve "inútil" la reunión clandestina entre el abogado de la Infanta y el juez del caso Nóos

Por suposto que co titular non me estou a referir a estas que ligo, se non á que saíu a relucir nesta «verborrea» que se montaron o 8 de maio de 1994 os que nesa época «mangonearon» a Comunidade como se fose o seu "CORTIGO".

Ese día menos un debate foi unha exaltación de poder e un ataque acía miña persoa, poñendo o presidente verbas que XAMAIS saíron da miña boca e que logo non foi como lles dixo aos vogais. Porén convenceunos porque non se escoita a ninguén que saíse na miña defensa. Eu non podía intervir porque terían unha boa desculpa para expulsarme.

44:54.- Intervención dun vogal: Bueno, aquí o problema más grande que hai, son os gastos do Xulgado. Eses cartos do Xulgado son cartos extraviados e tirados.

Presidente: Mira Humberto, falamos... xa falamos co sr. xuez e co sr. letrado e as contestacións que houbo ao respecto foron as seguintes... porque nós apuramos... Se nós defraudamos ou fixemos algunha mala xestión, a nós castigarnos para nós dar a quen lle gastamos os seus cartos.

E el díxonos: -Tienen ustedes a Francisco Calo García, nós podémolo facer, pero primeiramente ustedes teñen uns estatutos reguladores e aplíquenlle ustedes Ley. Si ese señor a ustedes non vos obedece, tráiganmelo aquí, que entonces al amparo de que no obedezca, tomaré medidas yo. (sic).

Que nada de esa velada ameaza conste en acta é significativo, é como se pode ver no marxe foi aprobada coa sinatura dos vogais.

Moita xente seguro que aínda lembra cando se convocaban manifestacións diante do negocio dun ex-presidente ao que este presidente na compaña de outros comuneiros plantaran unha demanda acusándoo de desfalco, algo non probado no Xulgado, ou polo menos non existe unha sentenza probatoria a pesar de estes estraños xustificantes.