O primeiro en sufrilas consecuencias do noso ilustre presidente como ben sabedes fun eu. Nunca mencionei este dato, mais como se confesou en La Voz de Galicia, agora é publico: «Coñecín Barbanza por un campamento da Falanxe, pero nunca vestín camisa azul». Vestir non a vestiría, máis algunha reminiscencia quedoulle.
No meu caso podo entendelo «non deixei que me mangoneara e levantaba as actas fehacientemente, como tiña que ser». Porén houbo outros comuneiros que como lle cantaban as corenta, enfrontábase verbalmente con eles.
O primeiro en verlle as orellas ao lobo foi José de Carantoña, soamente por dicirlle que ao facelos peches na Cabana, pola parte de San Martiño e na Devesa, cortaranlle as entradas aos agros.
O segundo enfrontamento tívoo con ocasión dos incendios do ano 2006, porque unha pala deixou bloqueado un camiño con montes de terra.
E das escaramuzas e rifas pasamos ás cacicadas, porque o que lle está facendo a este comuneiro non ten nome. Na zona onde a comunidade meteu os porcos, José ten un agro e puxáronllo patas arriba. Falou con el, e desentendéuselle de todo.
O curioso é que nese medio tempo entráronlle a outro comuneiro, coméndolle unha pouca herba. Porén neste caso polo visto correron a indemnizalo presuntamente con 300 quilos de penso.
Ante semellante afronta e despois de esixirlle unha resposta que nunca lle deu, non lle quedou máis remedio que contratalos servizos dun notario e un avogado.
A estas alturas supoño que as responsabilidades teranse que dirimir no Xulgado. Polo que moitos comuneiros xa están tremendo que o presidente se defenda cos nosos cartos e todo por non dalo brazo a torcer.
Obsérvese a gran diferenza entre a súa actuación coa do presidente da comunidade de Baroña. Aquí tampouco podo deixar de escapar a canallada que xunto con Medio Rural lle fixo a meu pai.
Gustaríame saber porque neste caso o Distrito ante unha causa de forza maior está disposto a pagar e no noso caso, nin indemnización, nin desculpas. A xente é a mesma que permitiu aquela cacicada. A única variación está no troco que houbo no goberno da Xunta e na Consellería.
No meu caso podo entendelo «non deixei que me mangoneara e levantaba as actas fehacientemente, como tiña que ser». Porén houbo outros comuneiros que como lle cantaban as corenta, enfrontábase verbalmente con eles.
O primeiro en verlle as orellas ao lobo foi José de Carantoña, soamente por dicirlle que ao facelos peches na Cabana, pola parte de San Martiño e na Devesa, cortaranlle as entradas aos agros.
O segundo enfrontamento tívoo con ocasión dos incendios do ano 2006, porque unha pala deixou bloqueado un camiño con montes de terra.
E das escaramuzas e rifas pasamos ás cacicadas, porque o que lle está facendo a este comuneiro non ten nome. Na zona onde a comunidade meteu os porcos, José ten un agro e puxáronllo patas arriba. Falou con el, e desentendéuselle de todo.
O curioso é que nese medio tempo entráronlle a outro comuneiro, coméndolle unha pouca herba. Porén neste caso polo visto correron a indemnizalo presuntamente con 300 quilos de penso.
Ante semellante afronta e despois de esixirlle unha resposta que nunca lle deu, non lle quedou máis remedio que contratalos servizos dun notario e un avogado.
A estas alturas supoño que as responsabilidades teranse que dirimir no Xulgado. Polo que moitos comuneiros xa están tremendo que o presidente se defenda cos nosos cartos e todo por non dalo brazo a torcer.
Obsérvese a gran diferenza entre a súa actuación coa do presidente da comunidade de Baroña. Aquí tampouco podo deixar de escapar a canallada que xunto con Medio Rural lle fixo a meu pai.
Gustaríame saber porque neste caso o Distrito ante unha causa de forza maior está disposto a pagar e no noso caso, nin indemnización, nin desculpas. A xente é a mesma que permitiu aquela cacicada. A única variación está no troco que houbo no goberno da Xunta e na Consellería.
1 comentario:
Non sei se lle gustaría moito que o que lle fixeron os porcos a José, llo fixesen a el na súa propiedade.
A todo isto, por se non o sabes, houbo máis comuneiros que tamén sufriron desfeitas. Neste caso parece que algún deles foi agraciado con uns xamóns que lle deixaron no restaurante, onde celebran as súa comedelas.
Publicar un comentario