As actitudes do acoso son: palabras, miradas, insinuacións, mentiras, difamacións, ameazas, etc.
O acosador tenta impor a súa vontade, de forma continuada, progresiva e tamén desde unha situación de autoridade.
Onte foi o día do acoso escolar mais hai eses outros tipos de acoso, e no seo da Comunidade de Montes xente que xa non está entre nós, un veciño e máis eu sufrímolos non só por xente que no seu día estivo ao fronte da comunidade, se non por moitos comuneiros e comuneiras que lles dicían a todo Amén.
A min uns e outros atacáronme, primeiro en 2 lexislaturas por militar no BNG, por xente que militaba ou era afín ao PP, sen que pola miña parte tivese o apoio de ningún dos ex-compañeiros. «Houbo unha terceira na que esa mesma xente co visto e prace de quen non se quixo mollar» sabotaron unhas eleccións ás que me presentaba para ocupar unha dimisión cando o presidente era o finado de tio José do Patrón.
Nesa ocasión non puido ser, mais para a miña desgraza en maio de 2005, máis pola perda de confianza dos ex-directivos que perderon as eleccións, si que obtiven o beneplácito da asemblea, para ser o secretario.
Ratifico o da desgraza, porque non esperaba os desplantes do ex-compañeiro de partido e ex-presidente que valéndose do apoio dos restantes ex-directivos e ex-vogais «púxose a facer cousas polas bravas» coa miña oposición, sempre baseadas na Lei de Montes e nos Estatutos da Comunidade e non por capricho meu, como me acusaban.
O primeiro acoso sufrino nos anos 90, xunto cun grupo crítico que formamos 3 comuneiros, onde se nos culpou da redución da ampliación do cemiterio, cando o primeiro que dixo que alí non collían os panteóns que se pretendían facer fora o aparellador municipal. Afirmo isto con rotundidade en base ao resumo desta acta que ninguén tivo interese en comprobar. Mellor era culpar a 3 cabezas de turco.
Extracto da acta do 7 de marzo de 1993: En éste mismo punto entra también el tema del cementerio. Donde el Sr. presidente presenta un plano y proyecto del cementerio de como quedarían tales obras una vez hechas en caso de que los comuneros presentes las aprobaran. Después de tener los esquemas de las obras puestas en el encerado, el Sr. presidente pide al aparejador del Ayuntamiento de Porto do Son, si hacía el favor de explicarle a los comuneros presentes de como quedarían tales obras una vez terminadas y al mismo tiempo pide que le explique qué capacidad tendrían.
En estos momentos interviene el Sr. aparejador explicando cómo quedarían las obras y que capacidad tendrían las mismas. Los comuneros dicen que quieren un panteón para cada comunero, pero el aparejador dice que la capacidad que tiene el terreno que solo se pueden hacer ciento cinco y con reforma que lo máximo que se podían hacer que eran veinte más, que sumarían un total de ciento veinticinco.
Después de que los comuneros escucharan todas estas palabras del aparejador dicen: que no lo aprueban por no tener capacidad suficiente para toda la parroquia ya que, como mínimo de capacidad necesaria tenía que ser de trescientos panteones. En estos momentos queda desaprobado por todos los presentes.
Coido que queda ben claro que fomos tódolos presentes (65 moitos dos cales aínda están entre nós).
Extracto da acta do 19 de abril de 1994: sen quórum tratouse o mesmo tema: Segundo punto del orden del día. Donde se trata de presentar unos terrenos para cementerio y votación de los mismos.
Los terrenos que se presentan son los siguientes: Monte de Criñón, Monte do Costado, y en estos momentos Humberto Piñeiro Romero vocal y comunero y al mismo tiempo contratista de profesión, presenta un plano donde dice que en el mismo cementerio que tenemos con panteones que se pueden construir 239, que sumados a los que actualmente se encuentran construidos, sumarian un total de 303 y con posibilidades de construir 35 más. Después de todos cuantos estaban presentes escuchar todo esto que se acaba de explicar dice el presidente: ahora deben ser los comuneros quien deben de decidir y dice: se somete a votación para que quede bien claro donde se debe hacer el cementerio. Los votos de los presentes todos fueron para hacer a continuación de los que hay hechos. El Sr. presidente vuelve a preguntar si están de acuerdo todos y dicen todos que si y al mismo tiempo queda aprobado por todos los presentes de hacer todas cuantas obras pertenezcan a la urbanización del cementerio.
Quen queira saber quen presentou ese plano rectificado, que pida copia da citada acta. Engadir que nesta asemblea non houbo quórum xa que só estabamos presentes 55 asistentes. Agora botade contas.
Nesta mesma acta pódese ler: Quinto ruegos y preguntas: En este punto se dirigen al Sr. presidente dos de los vocales de esta comunidad José Pouso Saavedra y Humberto Piñeiro Romero, pidiéndole al Sr. presidente que en la próxima asamblea general, que conste en el orden del día la propuesta de terrenos para la construcción de un local parroquial.
Se sinalo este tema é porque as acusacións non pararon aí, se non que proseguiron coa construción do local. Aquí a acusación foi máis embocada contra min acusándome de paralizala súa construción cando ningunha xunta reitora tentou poñela primeira pedra, e o máximo que fixeron algún foi gastalos cartos no cartel no que agora apenas se visualiza o plano.
Cando fun «invitado o 13 de maio de 2007 a abandonala secretaría polo ex-presidente e ex-compañeiro no BNG foi por culpa de querer pararlle os pes» por negarse a acatalos estatutos e adxudicar directamente o segundo proxecto do local que nada tiña que ver co aprobado con anterioridade «con tódalas da lei». Debo engadir que para facer iso contou coa maioría da ex-xunta reitora. Polo tanto cada un é recen das súas accións as miñas foron ben claras.
A miña posición ese día non foi ben entendida por moitos e especialmente por unha comuneira «dona dun deses vogais» que me acusou directamente dicindo: «Este non só lle paralizou a outros a construción do local se non que quérello paralizar a estes».
Pois ben «ese día o ex-presidente non só se librou de min, se non que lle faltou ao respecto a tódolos presentes e incluso lles mentiu a sabendas, algo que salvo @s vogais, sabían o resto de ex-directivos e ningún dos dous ousou desmentilo. Hai un documento que corrobora todo isto, así como unha certificación que aínda sendo eu o secretario asinou alguén por min, sen que eu até hoxe tivese coñecemento.
O acosador tenta impor a súa vontade, de forma continuada, progresiva e tamén desde unha situación de autoridade.
Onte foi o día do acoso escolar mais hai eses outros tipos de acoso, e no seo da Comunidade de Montes xente que xa non está entre nós, un veciño e máis eu sufrímolos non só por xente que no seu día estivo ao fronte da comunidade, se non por moitos comuneiros e comuneiras que lles dicían a todo Amén.
A min uns e outros atacáronme, primeiro en 2 lexislaturas por militar no BNG, por xente que militaba ou era afín ao PP, sen que pola miña parte tivese o apoio de ningún dos ex-compañeiros. «Houbo unha terceira na que esa mesma xente co visto e prace de quen non se quixo mollar» sabotaron unhas eleccións ás que me presentaba para ocupar unha dimisión cando o presidente era o finado de tio José do Patrón.
Nesa ocasión non puido ser, mais para a miña desgraza en maio de 2005, máis pola perda de confianza dos ex-directivos que perderon as eleccións, si que obtiven o beneplácito da asemblea, para ser o secretario.
Ratifico o da desgraza, porque non esperaba os desplantes do ex-compañeiro de partido e ex-presidente que valéndose do apoio dos restantes ex-directivos e ex-vogais «púxose a facer cousas polas bravas» coa miña oposición, sempre baseadas na Lei de Montes e nos Estatutos da Comunidade e non por capricho meu, como me acusaban.
O primeiro acoso sufrino nos anos 90, xunto cun grupo crítico que formamos 3 comuneiros, onde se nos culpou da redución da ampliación do cemiterio, cando o primeiro que dixo que alí non collían os panteóns que se pretendían facer fora o aparellador municipal. Afirmo isto con rotundidade en base ao resumo desta acta que ninguén tivo interese en comprobar. Mellor era culpar a 3 cabezas de turco.
Extracto da acta do 7 de marzo de 1993: En éste mismo punto entra también el tema del cementerio. Donde el Sr. presidente presenta un plano y proyecto del cementerio de como quedarían tales obras una vez hechas en caso de que los comuneros presentes las aprobaran. Después de tener los esquemas de las obras puestas en el encerado, el Sr. presidente pide al aparejador del Ayuntamiento de Porto do Son, si hacía el favor de explicarle a los comuneros presentes de como quedarían tales obras una vez terminadas y al mismo tiempo pide que le explique qué capacidad tendrían.
En estos momentos interviene el Sr. aparejador explicando cómo quedarían las obras y que capacidad tendrían las mismas. Los comuneros dicen que quieren un panteón para cada comunero, pero el aparejador dice que la capacidad que tiene el terreno que solo se pueden hacer ciento cinco y con reforma que lo máximo que se podían hacer que eran veinte más, que sumarían un total de ciento veinticinco.
Después de que los comuneros escucharan todas estas palabras del aparejador dicen: que no lo aprueban por no tener capacidad suficiente para toda la parroquia ya que, como mínimo de capacidad necesaria tenía que ser de trescientos panteones. En estos momentos queda desaprobado por todos los presentes.
Coido que queda ben claro que fomos tódolos presentes (65 moitos dos cales aínda están entre nós).
Extracto da acta do 19 de abril de 1994: sen quórum tratouse o mesmo tema: Segundo punto del orden del día. Donde se trata de presentar unos terrenos para cementerio y votación de los mismos.
Los terrenos que se presentan son los siguientes: Monte de Criñón, Monte do Costado, y en estos momentos Humberto Piñeiro Romero vocal y comunero y al mismo tiempo contratista de profesión, presenta un plano donde dice que en el mismo cementerio que tenemos con panteones que se pueden construir 239, que sumados a los que actualmente se encuentran construidos, sumarian un total de 303 y con posibilidades de construir 35 más. Después de todos cuantos estaban presentes escuchar todo esto que se acaba de explicar dice el presidente: ahora deben ser los comuneros quien deben de decidir y dice: se somete a votación para que quede bien claro donde se debe hacer el cementerio. Los votos de los presentes todos fueron para hacer a continuación de los que hay hechos. El Sr. presidente vuelve a preguntar si están de acuerdo todos y dicen todos que si y al mismo tiempo queda aprobado por todos los presentes de hacer todas cuantas obras pertenezcan a la urbanización del cementerio.
Quen queira saber quen presentou ese plano rectificado, que pida copia da citada acta. Engadir que nesta asemblea non houbo quórum xa que só estabamos presentes 55 asistentes. Agora botade contas.
Nesta mesma acta pódese ler: Quinto ruegos y preguntas: En este punto se dirigen al Sr. presidente dos de los vocales de esta comunidad José Pouso Saavedra y Humberto Piñeiro Romero, pidiéndole al Sr. presidente que en la próxima asamblea general, que conste en el orden del día la propuesta de terrenos para la construcción de un local parroquial.
Se sinalo este tema é porque as acusacións non pararon aí, se non que proseguiron coa construción do local. Aquí a acusación foi máis embocada contra min acusándome de paralizala súa construción cando ningunha xunta reitora tentou poñela primeira pedra, e o máximo que fixeron algún foi gastalos cartos no cartel no que agora apenas se visualiza o plano.
Cando fun «invitado o 13 de maio de 2007 a abandonala secretaría polo ex-presidente e ex-compañeiro no BNG foi por culpa de querer pararlle os pes» por negarse a acatalos estatutos e adxudicar directamente o segundo proxecto do local que nada tiña que ver co aprobado con anterioridade «con tódalas da lei». Debo engadir que para facer iso contou coa maioría da ex-xunta reitora. Polo tanto cada un é recen das súas accións as miñas foron ben claras.
A miña posición ese día non foi ben entendida por moitos e especialmente por unha comuneira «dona dun deses vogais» que me acusou directamente dicindo: «Este non só lle paralizou a outros a construción do local se non que quérello paralizar a estes».
Pois ben «ese día o ex-presidente non só se librou de min, se non que lle faltou ao respecto a tódolos presentes e incluso lles mentiu a sabendas, algo que salvo @s vogais, sabían o resto de ex-directivos e ningún dos dous ousou desmentilo. Hai un documento que corrobora todo isto, así como unha certificación que aínda sendo eu o secretario asinou alguén por min, sen que eu até hoxe tivese coñecemento.
No hay comentarios:
Publicar un comentario